برای تو....تویی که فقط فقط بایاد تو روزگارم به آرامش می رسد.می خواهم برایت بگویم از این یک ماهی که بی تو گذشت.می خواهم برایت از لبخندهایی که هرگز روی لبهایم ظاهر نشده اند ودر برگریزان زندگی راه بودن را گم کرده اند...
مهربانم!می خواهم خود را به دریا بسپارم امواج پریشان دریا مرا به جایی خواهند برد که دیگر هیچ از تو بر زبان نیاورم اما نمی دانم چگونه در آن نا کجا تو را فراموش کنم تنهایم مگذار در میان این واژه های نا مفهوم زندگی.من از چیزهایی که هر لحظه مرا به قعر دریا می برند می ترسم از سایه خود وحتی از سایه دیوارها هم می ترسم و هر چیزی که می خواهند مرا از تو دور کنند به حرفهایم نخند واقعا نمی دانم بی تو ضجه های تلخ بودن را به کدامین سو ببرم وبا مصیبت تنها ماندن را چه کنم.تنها شقایق وجودم!از تو می خواهم فانوست را برایم روشن نگه داری تا هیچ گاه غروب غم انگیزرا به فکر خود نسپارم ولی نمی دانم چرا که هر بار که می خواهم با تمام وجود همچون باد به سویت بشتابم لرزشی سرتاسر وجودم را فرا ...
برای تو....تویی که فقط فقط بایاد تو روزگارم به آرامش می رسد.می خواهم برایت بگویم از این یک ماهی که بی تو گذشت.می خواهم برایت از لبخندهایی که هرگز روی لبهایم ظاهر نشده اند ودر برگریزان زندگی راه بودن را گم کرده اند...
مهربانم!می خواهم خود را به دریا بسپارم امواج پریشان دریا مرا به جایی خواهند برد که دیگر هیچ از تو بر زبان نیاورم اما نمی دانم چگونه در آن نا کجا تو را فراموش کنم تنهایم مگذار در میان این واژه های نا مفهوم زندگی.من از چیزهایی که هر لحظه مرا به قعر دریا می برند می ترسم از سایه خود وحتی از سایه دیوارها هم می ترسم و هر چیزی که می خواهند مرا از تو دور کنند به حرفهایم نخند واقعا نمی دانم بی تو ضجه های تلخ بودن را به کدامین سو ببرم وبا مصیبت تنها ماندن را چه کنم.تنها شقایق وجودم!از تو می خواهم فانوست را برایم روشن نگه داری تا هیچ گاه غروب غم انگیزرا به فکر خود نسپارم ولی نمی دانم چرا که هر بار که می خواهم با تمام وجود همچون باد به سویت بشتابم لرزشی سرتاسر وجودم را فرا می گیرد.کاش می شد به دیدارت بیایم ای آفتاب غروب کرده زندگی من ای کاش می توانستم از گل های درخشان آسمان گردنبندی برایت بسازم وهمچون طوقی زیبا بر گردنت بیاویزم ای کاش می توانستم دستان پر مهرت را در دستانم بفشارم وسردی روزها را با گرمی بهترین خاطرههای زندگی ام با تو تمام کنم ای کاش بودی وگیسوانم را بر روی زانوانت پریشان می کردم وبرایم نوازش می کردی وآنگاه من با نگاه معصومانه خود می گفتم که چقدر " دوستت دارم"
ای کاش چشم هایم در حصرت تدیدن تو نمی سوخت کاش آفتاب محبت با تنم آشتی می کرد دست نوازشگر رود اشکهایم را می شست وغنچه های لبخند با آمدن تو در باغچه لبهایم باز می شد وای کاش تو می دانستی که در این فاصله ها اشک های داغم آغوش مهربان تو را انتظار می کشند.
"لطف کن ای دوست از رخ پرده بگشا ناز کم کن
دل تمنایی زدلبر غیر دیداری ندارد./
